ObservableObject

ObservableObject, ve INotifyPropertyChanging arabirimleri uygulanarak INotifyPropertyChanged gözlemlenebilen nesneler için bir temel sınıftır. Özellik değişikliği bildirimlerini desteklemesi gereken her tür nesne için başlangıç noktası olarak kullanılabilir.

Platform API'leri: ObservableObject, TaskNotifier, TaskNotifier<T>

ObservableObject aşağıdaki ana özelliklere sahiptir:

• ve INotifyPropertyChangingiçin INotifyPropertyChanged ve olaylarını kullanıma sunan PropertyChanged PropertyChanging temel bir uygulama sağlar.
• 'den ObservableObjectdevralan türlerden özellik değerlerini kolayca ayarlamak ve uygun olayları otomatik olarak oluşturmak için kullanılabilecek bir dizi SetProperty yöntem sağlar.
• Ancak atanan görevler tamamlandığında özellikleri ayarlama ve bildirim olaylarını otomatik olarak tetikleyebilme Task özelliğine sahip yöntemi SetProperty sağlarSetPropertyAndNotifyOnCompletion.
• Bildirim olaylarının OnPropertyChanged nasıl tetiklendiğini özelleştirmek için türetilmiş türlerde geçersiz kılınabilen ve OnPropertyChanging yöntemlerini kullanıma sunar.

Özel bir özelliğe bildirim desteği uygulama örneği aşağıda verilmiştir:

public class User : ObservableObject
{
    private string name;

    public string Name
    {
        get => name;
        set => SetProperty(ref name, value);
    }
}

Sağlanan SetProperty<T>(ref T, T, string) yöntem özelliğin geçerli değerini denetler ve farklıysa güncelleştirir ve ardından ilgili olayları otomatik olarak yükseltir. Özellik adı özniteliğinin kullanımıyla otomatik olarak yakalanır, bu nedenle hangi özelliğin [CallerMemberName] güncelleştirileceğini el ile belirtmenize gerek yoktur.

Örneğin veritabanı öğeleriyle çalışırken yaygın bir senaryo, veritabanı modelinin özelliklerini aktaran ve gerektiğinde özellik değişikliği bildirimlerini yükselten bir sarmalama "bağlanabilir" modeli oluşturmaktır. Bu, arabirimi uygulamayan INotifyPropertyChanged modellere bildirim desteği eklemek istediğinizde de gereklidir. ObservableObject bu işlemi daha basit hale getirmek için ayrılmış bir yöntem sağlar. Aşağıdaki örnekte, User öğesinden ObservableObjectdevralmadan veritabanı tablosunu doğrudan eşleyen bir model verilmiştir:

public class ObservableUser : ObservableObject
{
    private readonly User user;

    public ObservableUser(User user) => this.user = user;

    public string Name
    {
        get => user.Name;
        set => SetProperty(user.Name, value, user, (u, n) => u.Name = n);
    }
}

Bu durumda aşırı yüklemeyi kullanıyoruz SetProperty<TModel, T>(T, T, TModel, Action<TModel, T>, string) . İmza öncekinden biraz daha karmaşıktır. Bu, önceki senaryoda olduğu gibi bir yedekleme alanına erişimimiz olmasa bile kodun son derece verimli olmasına izin vermek için gereklidir. Farklı bileşenlerin rolünü anlamak için bu yöntem imzasının her bir bölümünü ayrıntılı olarak inceleyebiliriz:

• TModel , sarmaladığımız modelin türünü gösteren bir tür bağımsız değişkenidir. Bu durumda, bizim sınıfımız User olacak. Bunu açıkça belirtmemiz gerekmeyen C# derleyicisi yöntemi nasıl çağırdığımıza SetProperty göre bunu otomatik olarak çıkaracaktır.
• T , ayarlamak istediğimiz özelliğin türüdür. benzer şekilde TModel, bu da otomatik olarak çıkarılır.
• T oldValue ilk parametredir ve bu durumda sarmaladığımız özelliğin geçerli değerini geçirmek için kullanıyoruz user.Name .
• T newValue özelliğine ayarlanacağı yeni değerdir ve burada özellik ayarlayıcısı içindeki giriş değeri olan değerini geçiriyoruz value.
• TModel model sarmaladığımız hedef modeldir, bu örnekte alanda user depolanan örneği geçiriyoruz.
• Action<TModel, T> callback özelliğin yeni değeri geçerli değerden farklıysa ve özelliğin ayarlanması gerekiyorsa çağrılacak bir işlevdir. Bu, hedef modeli ve ayarlanacak yeni özellik değerini girdi olarak alan bu geri çağırma işlevi tarafından yapılır. Bu durumda yalnızca giriş değerini (bunu çağırdık n) özelliğine Name (yaparak u.Name = n) atıyoruz. C# derleyicisinin geri çağırma işlevini önbelleğe alıp bir dizi performans iyileştirmesi gerçekleştirmesine olanak tanıdığından, geçerli kapsamdaki değerleri yakalamaktan kaçınmak ve yalnızca geri çağırmaya giriş olarak verilenlerle etkileşimde bulunabilmek burada önemlidir. Bunun nedeni yalnızca buradaki alana veya ayarlayıcıdaki parametreye value doğrudan erişmemiz user değil, bunun yerine yalnızca lambda ifadesi için giriş parametrelerini kullanmamızdır.

SetProperty<TModel, T>(T, T, TModel, Action<TModel, T>, string) yöntemi, son derece kompakt bir API sağlarken hem alma hem de hedef özellikleri ayarlamayı üstlenirken bu sarmalama özelliklerinin oluşturulmasını son derece basit hale getirir.

Özellik bir Task özellikse, bağlamaların doğru zamanda güncelleştirilmesi için görev tamamlandıktan sonra bildirim olayının da tetiklenmesi gerekir. Örneğin, görev tarafından temsil edilen işlemle ilgili bir yükleme göstergesi veya diğer durum bilgilerini görüntülemek için. ObservableObject bu senaryo için bir API'ye sahiptir:

public class MyModel : ObservableObject
{
    private TaskNotifier<int>? requestTask;

    public Task<int>? RequestTask
    {
        get => requestTask;
        set => SetPropertyAndNotifyOnCompletion(ref requestTask, value);
    }

    public void RequestValue()
    {
        RequestTask = WebService.LoadMyValueAsync();
    }
}

SetPropertyAndNotifyOnCompletion<T>(ref TaskNotifier<T>, Task<T>, string) Burada yöntem hedef alanı güncelleştirme, varsa yeni görevi izleme ve görev tamamlandığında bildirim olayını başlatma ile ilgilenir. Bu şekilde, bir görev özelliğine bağlanmak ve durumu değiştiğinde bildirim almak mümkündür. TaskNotifier<T>, tarafından ObservableObject kullanıma sunulan ve bir hedef Task<T> örneği sarmalayan ve bu yöntem için gerekli bildirim mantığını etkinleştiren özel bir türüdür. Yalnızca TaskNotifier genel Task bir türünüz varsa, türü doğrudan da kullanabilirsiniz.

• MVVM Araç Seti'ni uygulamada görmek için örnek uygulamaya (birden çok UI çerçevesi için) göz atın.
• Birim testlerinde daha fazla örnek de bulabilirsiniz.