Stożki dźwiękowe
Model, który opisuje głośność zorientowanego dźwięku.
Dźwięk bez orientacji ma taką samą amplitudę w danej odległości we wszystkich kierunkach. Dźwięk z orientacją jest najgłośniejszy w kierunku orientacji. Model opisujący głośność zorientowanego dźwięku jest nazywany stożkiem dźwiękowym. Stożki dźwiękowe składają się z stożka wewnętrznego (lub wewnętrznego) i stożka zewnętrznego (lub zewnętrznego). Kąt stożka zewnętrznego musi być zawsze równy lub większy niż kąt wewnątrz stożka.
Pod dowolnym kątem wewnątrz stożka wewnętrznego głośność dźwięku jest ustawiona na wewnętrzny stożek. Uwzględnia to podstawowy wolumin buforu, odległość od odbiornika, orientację odbiornika, jeśli odbiornik ma własny stożek itd.
Pod dowolnym kątem poza stożkiem zewnętrznym normalny wolumin jest zatłoczony przez współczynnik ustawiony przez aplikację. Poziom woluminu stożka zewnętrznego jest wyrażony jako moduł skalowania amplitudy liniowej: 1,0 f nie reprezentuje tłumienia zastosowanego do oryginalnego sygnału, 0,5 f oznacza tłumienie 6 dB, a 0,0 f powoduje wyciszenie. Wzmacnianie (objętość > 1,0 f) jest również dozwolone i nie jest zaciskane. Prawidłowy zakres woluminów wynosi 0,0 f do 2,0 f.
Między stożków wewnętrznych i zewnętrznych jest strefą przejścia z wewnątrz woluminu do woluminu zewnętrznego. Wolumin zbliża się do woluminu zewnętrznego stożka w miarę wzrostu kąta.
Stożki mogą mieć wpływ na parametry inne niż wolumin. Może to również mieć wpływ na niski poziom wysyłania przepustowego i odgłosowego, co jeszcze bardziej dramatyczne. Na przykład ze stożkiem na odbiorniku można określić wszystkie dźwięki za odbiornikiem nieco tłumione i mieć nieco wyższą zawartość współczynnika reverb-to-direct. Zapewniają one więcej wskazówek, że dźwięk znajduje się za użytkownikiem. To zwiększa realizm.
Na poniższej ilustracji przedstawiono koncepcję stożków dźwiękowych.
Prawidłowe projektowanie stożków dźwiękowych może dodawać dramatyczne efekty do aplikacji. Na przykład można ustawić źródło dźwięku w środku pomieszczenia, ustawiając jego orientację w kierunku otwartych drzwi w korytarzu. Następnie ustaw kąt wewnątrz stożka tak, aby rozciągał się na szerokość drzwi, uczynić stożek zewnętrzny nieco szerszy, a na koniec ustawić zewnętrzną stożek na niesłyszalny. Odbiornik poruszający się wzdłuż korytarza zacznie słyszeć dźwięk tylko wtedy, gdy zbliża się do drzwi. Dźwięk będzie najgłośniejszy, jak słuchacz przechodzi przed otwartymi drzwiami.
Tematy pokrewne