Zestawy znaków jednobajtowych
Zestaw znaków jednobajtowych (SBCS) to mapowanie 256 pojedynczych znaków na wartości kodu identyfikujące, zaimplementowane jako strona kodowa. SBCS może odpowiadać stronie kodowej systemu Windows lub stronie kodowej producenta OEM. Strona kodowa SBCS może również zawierać stronę kodową inną niż natywna, na przykład stronę kodową EBCDIC. Aby uzyskać definicje tych stron kodu, zobacz Code Pages.
Nuta
Nowe aplikacje systemu Windows powinny używać Unicode, aby uniknąć niespójności różnych stron kodu i łatwość lokalizacji. Jednak niektóre starsze protokoły wymagają użycia SBCS. Każda strona kodowa SBCS obsługuje różne znaki, ale żadna strona nie obsługuje pełnej szerokości znaków udostępnianych przez Unicode. Każda strona kodowa SBCS obsługuje inny podzestaw, inaczej zakodowany. Dane przekonwertowane na jedną stronę kodową SBCS do innej są narażone na uszkodzenie, ponieważ ta sama wartość danych na różnych stronach kodu może kodować inny znak. Dane przekonwertowane z unicode na SBCS podlegają utracie danych, ponieważ dana strona kodowa może nie być w stanie reprezentować każdego znaku używanego w tych konkretnych danych Unicode.
Aplikacje używają stron kodu systemu Windows SBCS z wersjami "A" funkcji systemu Windows. Zobacz Conventions for Function Prototypes and Code Pages. Aby ułatwić identyfikację strony kodu SBCS, aplikacja może użyć funkcji GetCPInfo lub GetCPInfoEx. Ponadto aplikacja może używać funkcji MultiByteToWideChar i WideCharToMultiByte do mapowania między ciągami Unicode i SBCS.
Tematy pokrewne