Obsługa aktywacji identyfikatora URI

Dowiedz się, jak zarejestrować aplikację, aby stać się domyślną aplikacją obsługującą dla nazwy schematu Uniform Resource Identifier (URI). Zarówno aplikacje desktopowe systemu Windows, jak i aplikacje platformy uniwersalnej systemu Windows (UWP) mogą rejestrować się jako domyślny obsługujący nazwy schematu identyfikatora URI. Jeśli użytkownik wybierze aplikację jako domyślną procedurę obsługi dla nazwy schematu identyfikatora URI, aplikacja zostanie aktywowana za każdym razem, gdy ten typ identyfikatora URI zostanie uruchomiony.

Zalecamy rejestrowanie nazwy schematu identyfikatora URI tylko wtedy, gdy oczekujesz obsługi wszystkich uruchomień identyfikatorów URI dla tego typu schematu. Jeśli zdecydujesz się zarejestrować nazwę schematu identyfikatora URI, musisz podać użytkownikowi końcowemu funkcję oczekiwaną po aktywowaniu aplikacji dla tego schematu identyfikatora URI. Na przykład aplikacja, która rejestruje się dla schematu identyfikatora URI mailto:, powinna otworzyć nową wiadomość e-mail, aby użytkownik mógł ją napisać. Aby uzyskać więcej informacji na temat skojarzeń identyfikatorów URI, zobacz Pliki, foldery i biblioteki.

W tych krokach pokazano, jak zarejestrować niestandardową nazwę schematu URI alsdk://i jak aktywować aplikację, gdy użytkownik uruchomi URI alsdk://.

Ważne interfejsy API

W tym temacie są używane następujące interfejsy API:

• Windows.ApplicationModel.Activation.ProtocolActivatedEventArgs
• Windows.UI.Xaml.Application.OnActivated
• AppInstance.GetActivatedEventArgs

Krok 1. Określanie punktu rozszerzenia w manifeście pakietu

Aplikacja odbiera zdarzenia aktywacji tylko dla nazw schematów identyfikatorów URI wymienionych w manifeście pakietu. Poniżej przedstawiono sposób wskazywania, że aplikacja obsługuje nazwę schematu identyfikatora URI alsdk.

1. W eksploratorze rozwiązań kliknij dwukrotnie plik package.appxmanifest, aby otworzyć projektanta manifestu. Wybierz kartę Deklaracje, a następnie z listy rozwijanej Dostępne deklaracje wybierz pozycję Protokół, a potem kliknij przycisk Dodaj.

   Poniżej znajduje się krótki opis każdego pola, które można wypełnić w projektancie manifestu dla Protokołu (zobacz Manifest pakietu AppX, aby uzyskać szczegóły):

2. Wprowadź images\Icon.png jako logo .

3. Wprowadź SDK Sample URI Scheme jako nazwę wyświetlaną

4. Wprowadź alsdk jako nazwę .

5. Naciśnij Ctrl+S, aby zapisać zmianę w pliku package.appxmanifest.

   Spowoduje to dodanie do manifestu pakietu elementu rozszerzenia , takiego jak ten. Kategoria windows.protocol wskazuje, że aplikacja obsługuje nazwę schematu identyfikatora URI alsdk.

    <Applications>
        <Application Id= ... >
            <Extensions>
                <uap:Extension Category="windows.protocol">
                  <uap:Protocol Name="alsdk">
                    <uap:Logo>images\icon.png</uap:Logo>
                    <uap:DisplayName>SDK Sample URI Scheme</uap:DisplayName>
                  </uap:Protocol>
                </uap:Extension>
          </Extensions>
          ...
        </Application>
   </Applications>

Krok 2. Dodawanie odpowiednich ikon

Aplikacje, które stają się domyślnymi dla nazwy schematu identyfikatora URI, mają swoje ikony wyświetlane w różnych miejscach systemu, na przykład w panelu sterowania Programy domyślne. Dołącz do projektu ikonę 44x44 w tym celu. Dopasuj wygląd logo kafelka aplikacji i użyj koloru tła swojej aplikacji zamiast sprawiać, by ikona była przezroczysta. Logo ma rozciągać się na krawędź bez marginesów. Przetestuj ikony na białych tłach. Zobacz Ikony aplikacji i loga, aby uzyskać więcej informacji o ikonach.

Krok 3. Obsługa aktywowanego zdarzenia

W aplikacjach platformy UWP program obsługi zdarzeń OnActivated odbiera wszystkie zdarzenia aktywacji. Właściwość Kind wskazuje typ zdarzenia aktywacji. W tym przykładzie skonfigurowana jest obsługa zdarzeń aktywacji protokołu.

public partial class App
{
   protected override void OnActivated(IActivatedEventArgs args)
  {
      if (args.Kind == ActivationKind.Protocol)
      {
         ProtocolActivatedEventArgs eventArgs = args as ProtocolActivatedEventArgs;
         // TODO: Handle URI activation
         // The received URI is eventArgs.Uri.AbsoluteUri
      }
   }
}

void App::OnActivated(Windows::ApplicationModel::Activation::IActivatedEventArgs const& args)
{
    if (args.Kind() == Windows::ApplicationModel::Activation::ActivationKind::Protocol)
    {
        auto protocolActivatedEventArgs{ args.as<Windows::ApplicationModel::Activation::ProtocolActivatedEventArgs>() };
        // TODO: Handle URI activation  
        auto receivedURI{ protocolActivatedEventArgs.Uri().RawUri() };
    }
}

void App::OnActivated(Windows::ApplicationModel::Activation::IActivatedEventArgs^ args)
{
   if (args->Kind == Windows::ApplicationModel::Activation::ActivationKind::Protocol)
   {
      Windows::ApplicationModel::Activation::ProtocolActivatedEventArgs^ eventArgs =
          dynamic_cast<Windows::ApplicationModel::Activation::ProtocolActivatedEventArgs^>(args);
      
      // TODO: Handle URI activation  
      // The received URI is eventArgs->Uri->RawUri
   }
}

Poniższy kod programowo uruchamia aplikację za pomocą identyfikatora URI.

   // Launch the URI
   var uri = new Uri("alsdk:");
   var success = await Windows.System.Launcher.LaunchUriAsync(uri)

Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu uruchamiania aplikacji za pośrednictwem identyfikatora URI, zobacz Uruchamianie domyślnej aplikacji dla identyfikatora URI.

Zaleca się, aby aplikacje utworzyły nowy XAML Frame dla każdego zdarzenia aktywacji, które otwiera nową stronę. W ten sposób stos nawigacyjny dla nowego XAML Frame nie będzie zawierał żadnej poprzedniej zawartości, którą aplikacja mogłaby mieć w bieżącym oknie, gdy zostanie zawieszona. Aplikacje, które zdecydują się używać pojedynczego ramki XAML do uruchamiania i kontraktów plików, powinny wyczyścić strony na ramce dziennika nawigacji przed przejściem do nowej strony.

Po uruchomieniu za pośrednictwem aktywacji protokołu aplikacje powinny rozważyć uwzględnienie interfejsu użytkownika, który umożliwia użytkownikowi powrót do górnej strony aplikacji.

Uwagi

Dowolna aplikacja lub witryna internetowa może używać nazwy schematu identyfikatora URI, w tym nawet złośliwych. Dlatego wszystkie dane, które otrzymujesz w identyfikatorze URI, mogą pochodzić z niezaufanego źródła. Zalecamy, aby nigdy nie wykonywać trwałego działania na podstawie parametrów otrzymanych w URI. Na przykład parametry identyfikatora URI mogą służyć do uruchamiania aplikacji na stronie konta użytkownika, ale zalecamy, aby nigdy nie używać ich do bezpośredniego modyfikowania konta użytkownika.

Zalecamy, aby aplikacje tworzyły nową ramkę XAML dla każdego zdarzenia aktywacji, które otwiera nowy cel URI. W ten sposób stos nawigacji dla nowego XAML Frame nie będzie zawierał żadnej poprzedniej zawartości, jaką aplikacja może mieć w bieżącym oknie po zawieszeniu.

Jeśli zdecydujesz, że chcesz, aby Twoje aplikacje używały jednej ramki XAML w przypadku uruchamiania i kontraktów protokołów, wyczyść strony w dzienniku nawigacji ramki zanim przejdziesz do nowej strony. Po uruchomieniu za pośrednictwem kontraktu protokołu rozważ uwzględnienie interfejsu użytkownika w aplikacjach, które umożliwiają użytkownikowi powrót do góry aplikacji.

Powiązana zawartość

• Stowarzyszenie UWP uruchomienie próbne
• programy domyślne
• Obsługa aktywacji plików